oh beeeeee:D vuhuuuuuu:D yihuuu:D bildiğim bütün sevinç çığlıklarını atmak istiyorum. Bitti. Sonunda bitti. Doktora tezim bittiiiii. İçimde yaşadığım şey mutluluktan da öte tarif edemem. Bu süreçte çok yoruldum o kadar ki yaklaşık 2 ay önce bitmesine rağmen daha yeni kendime gelebildim. Buraya da ancak yazabildim. En son kasım ayında yazmışım. Yazdığım yazılarda da bir çok sözler vermişim kendime. Ne kadarını yapabildin diye sorsanız “doktora uzaktan göründüğü gibi değil” der yorumu size bırakırım. Her sabah şükrettiğim şeylerin arasına doktorayı bitirmiş olmamı da ekledim. Bazen inanamıyorum. Şu an bir tüyden de hafifim. Kendimi sonsuz bir özgürlük alanının içinde hissediyorum. Yapmak istediğim bir çok şey var. Umarım gerçekleştirebilirim. Bunlardan biri de bloğumla daha çok ilgilenmek. Çünkü burada kendimi çok iyi hissediyorum. İnşallah daha sık yazacağım. Bol bol kitap okuyup, arka bahçelerini paylaşacağım. Bunu yapmak için can atıyorum. Çok uzun zamandan beri kitap okuyamıyorum ve okumayı, irdelemeyi, yeni şeyler keşfetmeyi çok özledim. Yani uzun lafın kısası “Seda is Back”:D (Sanırım çok iddialı oldu)

Yazıma son verirken doktora dönemi boyunca en büyük destekçim olan yüreği cesur, sabrı büyük, her daim güçlü ve fedakar aileme (gözleri bal babama, ceviz içi anneme, zeytin gözlü ablama ve yetenek timsali kardeşime) bir kez daha teşekkür etmek istiyorum. Ben bir çok şeyi onlardan öğrendim ve onlara özellikle de ikinci annem, her şeyin en güzelini hak eden, idolüm ablama çok şey borçluyum.  Ne yapsam haklarını ödeyemem. Onları çok seviyorum…